Çocuksuz ev, kalaysız kaba benzer. atasözünün anlamı ve açıklaması:
Çocuklar basit şeylerle bile mutlu olabilen, çoğu şeyi oyun olarak gören, masum ve savunmasız bireylerdir. Bulundukları ortama hareket, neşe ve güzellik katarlar. Çocuk olmayan evlerde ise insanın enerjisini tüketen bir sessizlik ve durgunluk vardır. Tıpkı güzelliğini kaybetmiş, çekiciliğini yitirmiş kalaysız yemek kapları gibi.
